Ένα από τα βασικά συνθήματα που ακούγεται εν όψει των επερχόμενων εκλογών του Σεπτέμβρη είναι “ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ” και το παλιό προφανώς δεν είναι μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που κατά περιόδους κυβερνούσαν τη χώρα. Το παλιό διαχέεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, συμπεριλαμβανομένων και των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η αντιπολίτευση για διαφόρους λόγους δεν κυβέρνησε, ενώ τα παραδοσιακά κόμματα εδραίωσαν το καθεστώς της κρατικής ασυδοσίας, της διαφθοράς, της προχειρότητας και της εκτεταμένης ανήθικης συναλλαγής. Είχε όμως η αντιπολίτευση την πολυτέλεια να πιέζει και εκείνη προς τις δικές της λαϊκίστικες κατευθύνσεις, να εμφανίζει ηρωϊκό πρόσωπο, άφθαρτο από την πυρά της πολιτικής αποτυχίας στη διακυβέρνηση και στη διαχείριση μίας σύνθετης και πολύπλοκης κοινωνικής πραγματικότητας, έχοντας ως όπλο στη φαρέτρα της, μέχρι και σήμερα, γενικόλογα και αδοκίμαστα στην πράξη πολιτικά οράματα, παλιούς, ευσεβείς πόθους, βαπτισμένους στο νερό της πολυτάραχης ιστορικής μας ζωής, όπου η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία, η πολιτική σταθερότητα και η βιώσιμη ανάπτυξη ποτέ δεν εγκαταστάθηκαν πραγματικά στη νεότερη ιστορία αυτού του τόπου.

Ιδού το αποτέλεσμα: Πρώτη φορά ΑΡΙΣΤΕΡΑ